Erelid en oud-KNHB voorzitter Willem Cornelis overleden
Bestuur en medewerkers van de KNHB ontvingen het verdrietige bericht dat op zondag 27 november Erelid en oud-voorzitter van de KNHB Willem Cornelis op 84-jarige leeftijd is overleden. De voormalig chirurg en markante persoonlijkheid speelde vele jaren een grote rol op ‘zijn’ Kampong en bij de KNHB. Daarnaast maakte Cornelis van 1980-1984 deel uit van het bestuur van het Nederlands Olympisch Comité en was hij in 1988 (Calgary en Seoul) Chef de Mission van het toenmalige TeamNL.
De liefde voor de hockeysport en het besturen zat er al vroeg in bij de jonge Willem Cornelis. Hij begon zijn actieve hockey carrière op Wageningen maar na zijn verhuizing naar Utrecht werd Kampong zijn cluppie. Op zijn 16e was hij al lid van de Jeugdraad van Kampong, de club waar hij in 1954 wedstrijdsecretaris Jeugd werd. Wie opschrijft wat Cornelis allemaal voor functies bekleed heeft, heeft heel wat inkt nodig. Bestuurlijk was hij oa lid van het algemeen bestuur van Kampong (1964-1968) en vervolgens voorzitter van Kampong van 1969 tot 1974. In diezelfde periode was Cornelis ook coach van Kampong Heren 1 (1966-1969) en behaalde hij met het team het landskampioenschap (1968). Onder zijn voorzitterschap organiseerde Kampong in 1974 de allereerste Europacup 1 in Nederland en werd Heren 1 van Kampong ten tijde van zijn voorzitterschap driemaal Landskampioen (1972,1973 en 1974).
Kampong eerde Cornelis in 1985 met het ere-voorzitterschap van de vereniging.
Ook bij de KNHB was Cornelis zeer actief. In 1973 werd hij commissaris van het district Gooi/Utrecht én commissaris in het bondsbestuur van de KNHB. Vervolgens zou hij tussen 1973 en 1998 een veelvoud aan functies bekleden met een zeer divers aandachtsgebied. Zo was hij competitieleider, voorzitter van de commissie opleidingen, en lid van de selectie- en begeleidingscommissie Heren. In 1982 werd hij vicevoorzitter van de KNHB. De KNHB benoemde Cornelis al in 1984 als Erelid voor al zijn verdiensten voor de hockeysport.
Medische commissie en WK 1998
Cornelis bleef ook na die benoeming nog zeer actief. Op zijn voorspraak stelde de KNHB in 1986 een medische commissie in, waarvan hij de eerste voorzitter werd. Van 1989 tot en met 1998 was Cornelis voorzitter van het bondsbestuur. Het was ook vanzelfsprekend dat hij deel uitmaakte van de organisatiecommissie van het WK 1998 dat natuurlijk in zijn stadje werd gespeeld. Het voetbalstadion van FC Utrecht vormde twee weken lang het centrum van de hockeysport. Er werd voor de allereerste keer een WK georganiseerd voor zowel Dames als Heren en dan ook nog in een voetbalstadion dat elke dag met bijna 15.000 mensen gevuld was. Cornelis was dag en nacht in en rond de Galgenwaard te vinden in die periode. Dit WK deed de hockeysport in Nederland enorm groeien en zou van hockey een brede familiesport maken. Dit evenement veranderde de kijk op de hockeysport, zorgde voor een enorme aanwas aan nieuwe leden. En ook beide Oranje teams presteerden goed. De dames wonnen prachtig zilver, terwijl de heren de titel opeisten na een zinderende finale. De ogen van Willem Cornelis straalden dan ook nog altijd wanneer het WK in Utrecht ter sprake kwam. Overigens was Cornelis in 1998 ook voorzitter van de Jubileum Commissie KNHB 100 jaar, een rol die hij eveneens met verve vervulde.
Ook internationaal was Cornelis actief. Zo was hij lid van de Medische commissie van de FIH (Internationale Hockey Federatie) en werd mede dankzij de inzet van Cornelis bij S.V. Kampong in 1976 het allereerste kunstgrasveld in Nederland gelegd nadat hij als official in 1975 met dit fenomeen kennis had gemaakt tijdens het pré Olympisch hockeytoernooi in Montreal (Canada).
Willem Cornelis was een man die je niet gemakkelijk over het hoofd zag. Hij was aanwezig, kundig, enthousiast en tot vlak voor zijn overlijden altijd rond de hockeyvelden (met name die van Kampong) te vinden. Niet voor niets was hij ook buitengewoon lid van De Batavieren, de vereniging van oud-internationals en spelers die een bijzondere bijdrage hebben geleverd aan de hockeysport.
Cornelis was één van Kampongs grootste fans en op zondag altijd op zijn club te vinden. Maar hij was ook tijdens elke Algemene Vergadering van de KNHB aanwezig, zelfs nu die de laatste tijd vanwege de coronaperikelen vaker online plaatsvonden. Zijn enorme betrokkenheid bij de hockeysport maakte dat hij soms kritisch was maar altijd vanuit de bedoeling zijn sport vooruit te helpen. Daarmee verdiende hij niet alleen terecht veel lof maar ook heel veel respect en waardering.
Betrokken en attent hockeydier
Vele medewerkers van de KNHB herinneren zich Cornelis ook van het fotoproject van de KNHB. Onder de eervolle naam ‘Krasse Knarren’ kwam hij jarenlang met een aantal anderen wekelijks naar het oude Huis van de Sport om archieffoto’s te beoordelen en van informatie te voorzien. Een project dat wellicht verbleekt bij alles wat Cornelis voor de hockeysport heeft betekend maar des te meer zijn betrokkenheid bij de sport en het hockey DNA laat zien.
Met het overlijden van Cornelis gaat de hockeywereld een heel betrokken hockeydier missen. Een attente man, met een groot gevoel voor humor en een voorliefde voor lekker eten en drinken. Een eerlijke man ook, die af en toe ook verlegen kon zijn en die Fair Play en goede omgangsnormen hoog in het vaandel had staan.
Het Bondsbestuur en medewerkers van de KNHB zijn Willem Cornelis dankbaar voor alles wat hij voor de hockeysport heeft betekend. Wij zullen hem ontzettend missen en wensen zijn familie en al zijn (hockey)vrienden heel erg veel sterkte.
